برای هوای آلوده شهرم که تو گرماش نمی شد نفس کشید و کبود می شدم مثل مرده ها ...

برای آدمای از خود راضیش که همیشه عجله دارن مبادا دیر برسن به جایی که نمی دونن کجاست.. .

برای مترو سوار شدن میون اون همه کمپوته گوشت خودمو جا دادن ...

برای دلهره شب های تنهاییم ...

برای خودم ...