اگر چه هستی خود را فراهم آوردم ولی دوباره به پیش شما کم آوردم از ابتدای تولد کبوترت بودم کبوترانه ترین هدیه را هم آوردم برای زخم دلم با همان غریبی تو ببین که داغ دو گل چو مرهم آوردم برای آنکه شود آتش دلم خاموش ببین دو کاسه لبریز شبنم آوردم در این کویر بلا هر که سهم دارد و من برای قافله‌ی خود دو پرچم آوردم
سرش به نیزه به گل های چیده می ماند به فجر از افق خون دمیده می ماند یگانه بانوی پرچم به دوش عاشورا به نخل سبز ز ماتم تکیده می ماند میان خیمه ی آتش گرفته، طفل دلم به آهویی که ز مردم رمیده می ماند شب است گوش یتیمان ز ضربت سیلی به لاله های ز حنجر دریده می ماند رقیه طفل سه ساله که حوری حرم است به آن که رنج نود ساله دیده می ماند امام صادق حق پشت ناقه ی عریان به زیر یوغ چو ماه خمیده می ماند شوم فدای شهیدی که در کنار فرات به آفتاب به خون آرمیده می ماند هلال یک شبه ی من، ز چیست خونینی؟ نگاه تو به دل داغ دیده می ماند حکایت احد و اشک چشم خونینش به اختران ز گردون چکیده می ماند
ششماهه على به دوش بابش دادند
یک جام از آن باده نابش دادند
چون با لب تشنه حاجت آب نمود
با تیر سه شعبهاى جوابش دادند
*****************
مفهوم بلند آفتابى عباس
از گریه کودکان کبابى عباس
از تشنگیت فرات دلخون گردید
والله که آبروى آبى عباس
*****************
آنانکه ز کین بى پر و بالت کردند
پرپر ز جفا، گل جمالت کردند
شرمى ز نبى و فاطمه ننمودند
زیر سم اسب، پایمالت کردند
*****************
سر قافله شام بلایى زینب
تو شیر زن کرب و بلایى زینب
در عصر به خون نشسته عاشورا
سرچشمهاى از صبر خدایى زینب
*****************
آنان که ز خشم و کین بههم پیوستند
زخمىشدگان بدر و خیبر هستند
رحمى ننمودند به طفلان حسین
زنجیر جفا به دست و پایتبستند
*****************
یک قافله از شام بلا مىآید
بىیار و معین و آشنا مىآید
چل روز گذشت و داغ ما کهنه
نشد انگار که بوى کربلا مىآید
از هجر تو طبیعت ما گریه می کند چشم تمام آینه ها گریه می کند چشم انتظار آمدنت شیر خواره‌ای است گهواره‌ای به کرب و بلا گریه می کند پای سه سالهای که پر تاول آمده است دارد به اشک و دعا گریه می کند در علقمه به خاطر تو مشک پاره ای دارد کنار دست جدا گریه می کند گودال سرخ روز عطش نعره می کشد از روضه های خون خدا گریه می کند علی اشتری =-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-= سالهای پیش بال آسمانی داشتیم بال کبوتر کران تا بی کرانی داشتیم میوه بودیم و سر سال استفاده می شدیم چون که بالای سر خود باغبانی داشتیم چهار فصل موی ما برف زمستانی نداشت پیر هم بودیم اگر رنگ جوانی داشتیم روزها گردی اگر بر روی دلها می نشست شب که می شد سنت خانه تکانی داشتیم مثل شیر مادران ما حلال و پاک بود در میان سفره ها گر لقمه نانی داشتیم نذری روز ظهور مهدی موعودمان صبحها چله به چله عهد خوانی داشتیم صبح جمعه پیشواز تکسوار فاطمه زوی پشت بامها صوت اذانی داشتیم گاه پاهی جمعه ها اهل زیارت می شدیم گاه گاهی میل سجده جمکرانی داشتیم ثانیه ثانیه‌هامان گای آقا می گذشت آی مردم!یک زمان صاحب زمانی داشتیم پر نداریم و دل بپُر نداریم و...فقط یادمان باشد که اینها را زمانی داشتیم علی اکبر لطیفیان
بالا نرفت آنکه به پای تو پا نشد آقا نشد هر آنکه برایت گدا نشد مقصود از تکلم طور از تو گفتن است موسی نشد هر آنکه کلیم شما نشد روز ازل برای گلوی تو هیچ کس غیر از خدای عز و جل خونبها نشد در خلقتش زمین و مکانهای محترم بسیار آفرید ولی کربلا نشد گرچه هزار سال برای تو گریه کرده اند یک گوشه از حقوق لب تو ادا نشد ما گندم رسیده شهر ری توایم شکر خدا که نان تو از من جدا نشد یک گوشه می رویم و فقط گریه می کنیم حالا که کربلای تو روزی ما نشد داغ تو اعظم است تحمل نمی شود در حیرتم چگونه قد نیزه تا نشد لطیفیان =-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-= در کوچه ها نسیم بهشت محرم است این شهر بی مجالس روضه جهنم است پیراهن سیاه عزاداری شما زیباترین تجلی عشق مجسم است شکر خدا که هیئتمان باز دایر است شکر خدا که بر سر این کوچه پرچم است بیرون ندیده اید زنی استاده است؟ بالش شکسته قدش هم کمی خم است لبخند تلخ فاطمه بر تک تک شما یعنی خوش آمدید و همان خیر مقدم است من که ندیدمش دم در، خب شما چطور؟ صد حیف سوی چشم گنهکار ما کم است پرواز می کنیم از این پیله های تنگ فصل بلوغ شیعه یقینا محرم است در مجلس عزای امام قتیل اشک روضه به شور و واحد و نوحه مقدم است وحید قاسمی
