شادی ونشاط ازهیجانهای حیات بخش انسانها وازنیازهای اساسی آنهاست. وهله های زیادی درانسان پیدامی شود که به دلیل محرکهای بیرونی و کشاننده های درونی احساس نشاط وبهجت می کند. صرف این احساس برای حظ بردن ازنشاط کافی نیست بلکه نیاز است که برون ریزی هم بشود. وقتی نشاط وبهجت درونی برون ریزی می شود به شادی تبدیل می گردد. براین اساس فرح درونی برای شادی کافی نیست بلکه امکان برون ریختن آن نیزباید مهیا باشد تا به عبارتی تخلیه هیجانی نیز صورت پذیرد.