امروز دوازدهم فروردین سالروز رفراندوم قانون اساسی برای پذیرش جمهوری اسلامی است. اگر بگوییم که برگزاری این انتخابات یک حرکت کاملا دموکراتیک درطول تاریخ ایران بوده است سخنی به گزاف نگفته ایم. امام پس از ورود به ایران به رغم قدرت تشکیل حکومت بدون برگزاری انتخابات و به اتکای حضورقاطع مردم در پیروزی انفلاب در57 12بهمن اعلام کرد که الگوی جمهوری اسلامی باید مورد قبول اکثریت مردم ایران باشد وبه همین منظور دستور برگزاری رفراندوم پذیرش جمهوری اسلامی را صادر کرد. رفراندوم را می توان صریح ترین نوع نظرخواهی درباره حکومت تلقی کرد .به همین منظور برگزار کنندگان چنین انتخاباتی را باید انسان های دموکراتی دانست وشجاعت آنها را تحسین کرد. اتفاقی که در طول این سی سال تنها یک بارافتاده است و اکنون پس از 29 سال و در حالی که اکثریت روشنفکران و سیاست مداران نو گرا- به خصوص پس از روی کار آمدن دولت و مجلس اصلاح طلب - چندین سال است به لزوم برگزاری چنین رفراندومی برای مشخص شدن میزان مقبولیت جمهوری اسلامی و ولایت فقیه اشاره کرده انداما این خواسته معقولانه از طرف حاکمیت به شدت محکوم شده است. حاکمیت در این سال ها همواره با تکیه بر راهپیمایی ها و انتخابات از بالا بودن میزان محبوبیت نظام در میان مردم سخن گفته است . اما با یک نگاه کلی در میابیم که این گونه انتخابات به هیج وجه نمی تواند نشان دهنده مقبولیت نظام در بین مردم باشد. در انتخابات شوراهای شهر وروستا و همین طور مجلس گرایش های قومی باعث حضور مردم می شود.در شهرهای بزرگ هم که چنین گرایش هایی وجود ندارد حضور مردم به هیچ وجه چشمگیر نبوده است.در دو انتخابات اخیر مجلس حضور مردم در شهرهای تهران و اصفهان حدود ??درصد بوده است که آمار بسیار ناامید کننده ای به نظر می رسد اما حاکمیت همواره با تحریف این نتایج اشاره ای همراه با غلو به نتیجه کلی انتخابات داشته است برای نمونه درانتخابات اخیر مجلس اعلام حضور ??درصدی مردم توسط وزارت کشور را داشتیم.اما با بررسی آمارهای رسمی شمارش آرا که توسط سایت تابناک که سایتی نزدیک به حاکمیت است مشخص شد که ?? درصد در انتخابات شرکت داشته اند که اکثریت بسیار شکننده ای است و با درنظر نگرفتن آمارشهرها وروستا های کوچک می توان ادعا کرد که حاکمیت مقبولیت لازم را در میان مردم ندارد. مورد دیگری که برای اثبات لزوم برگزاری رفراندوم می توان به آن اشاره کرد تغییر نسل انقلاب است. امام خمینی در بدو ورود به ایران در بهشت زهرا اعلام کرد که چرا ما باید به حکومتی که پدران ما آن را برگزیده اند بیهوده تن دهیم ما می خواهیم خودمان حکومت مد نظرمان را انتخاب کنیم. اکنون و پس از گذشت سی سال از انقلاب مردم ایران یک بار دیگر نسل سوم این انقلاب خواهان توجه به این جمله امام هستند. به امید اینکه روزی این خواسته منطقی توسط حاکمیت شنیده شود . انتظاری که به تحقق رسیدنش حداقل در وضعیت موجود بعید به نظر می رسد.
